(Copyright Andy Riley, 2010)
De Engelse cartoonist en scenarioschrijver Andy Riley is hot dezer dagen. Niet alleen heeft de man echt wel de jackpot gewonnen met zijn ‘Zelfmoordkonijntjes’ , hij is ook op zoveel andere domein actief dat je je begint af te vragen of de dagen in Groot-Brittannië echt ook maar 24 uur tellen. “Ook al heb ik ondertussen al meer dan een miljoen exemplaren verkocht, in de Engelse comicshops zijn mijn boeken nog steeds niet welkom”, zegt Andy Riley in een interview dat volgende week in Stripgids 18 verschijnt. Een voorpublicatie.
Andy Riley: Ik wist eigenlijk al van in het begin dat het idee voor ‘De Zelfmoordkonijntjes’ een krachtig idee was. Ik zit altijd vol ideeën, maar de meeste gaan linea recta richting prullenmand. Op dat moment was mijn werk als cartoonist gedegradeerd tot een bij-job, ik was niet echt met iets concreets bezig en mijn werk voor tv kwam toen op de eerste plaats. Ik zat op een gegeven moment te eten met Kevin Cecil, mijn partner-in-crime, Arthur Mathews en Graham Linehan, de schrijvers van de comedyserie ‘Father Ted’ , en we waren aan het broeden op een aantal ideeën rond nieuwe humoristische boeken. Op een gegeven moment opperde ik de titel ‘The Book of Bunny Suicides’ (‘Het boek van de zelfmoordkonijntjes’) en tekende ik op een servet twee oren die uit een broodrooster kwamen. De reacties van de anderen spraken voor zich… Het heeft toen nog wel wat tijd gekost om extra materiaal te verzinnen, maar toen de bal eenmaal aan het rollen ging: Dynamite! De Nederlandstalige editie is trouwens de enige waarbij die tekening met de toaster niet op de cover staat.
Stripgids: Denk je dat die strip ook zou werken met een ander beest in de hoofdrol?
Andy Riley: Ik ben inderdaad bij mijn origineel idee gebleven. Zo’n konijntje heeft natuurlijk iets schattigs en onschuldigs over zich, iets wat bijvoorbeeld een koe niet heeft. Ik heb ook wel eens gedacht aan een koala of een hond, maar ik heb schijnbaar een ‘blind spot’ als het over honden tekenen gaat. Die zien er echt niet uit en lijken eerder op een paard. Mijn paarden zijn dan weer wel uit de kunst… (grijnst)
Op een gegeven moment speelde ik wel met het idee om iets rond zelfmoorden van schildpadden te doen, maar de mogelijkheden met dat dier zijn veel beperkter. Je kunt dat beest een staaf dynamiet in zijn reet rammen, ja, maar voor de rest?
Stripgids: De ‘Bunnies’ worden ook vertaald. Vond je dat nodig?
Andy Riley: Tja, er staat nu eenmaal wel een beetje tekst in, dus dan is een vertaling wel te verantwoorden. Toen ik mijn Spaanse vertaler erover aansprak, vertrouwde hij me toe dat hij er toch wel een heel uur werk aan gehad heeft. (MS)
Het volledige interview leest u in Stripgids 18.
