Een dubbele tragedie. De nieuwe tekenaar van Mortimer en Blake, René Sterne, overlijdt in het midden van zijn platenwerk. En Van Hamme grijpt terug naar de grote historische verhalen waarmee Jacobs doorbrak (‘Het Geheim van de Grote Piramide’, jawel 1 en 2).
Niet dat de plot rammelt. Wel dat Blake helemaal niet uit de verf komt, en Mortimer de helaasheid van zichzelf incarneert. Sterne paste de nevenpersonages aan zijn eigen ‘Adler’-tekenstijl aan (zie de herder die de vervloekte schat van Judas Iskariot ontdekt, of het mondje van Eleni) of kopieert gewoon prentjes uit oude verhalen (de Centaurclub). Bij De Spiegeleer ontaardt de baard van Mortimer (en zijn embompoint smelt weg). Ergerlijker is de kannibalisering van oudere verhalen en de onophoudelijke reeksverwijzingen (uitschieter: de triomfantelijke toespraak van schurk Beloukian, een doordrukje van Baram-Dandu in ‘Het Geheim van de Zwaardvis’).
Het enig goeie is de slechte. Olrik als pope, Olrik als koudbloedige moordenaar, Olrik als Olrik. Toch opletten: nooit zijn Dalisnorretje vergeten ! (Plaat 53, Prent 1!). Zo wordt het toch nog een leesbaar karbonnetje van Dan Brown. Arme Judas, twee keer vermoord. Niet voor 30 zilverlingen. Maar voor € 7,95. (LDV)
Jean van Hamme, René Sterne & Chantal De Spiegeleer
‘Blake en Mortimer 19: De Vloek van de Dertig Zilverlingen 1’, Blake en Mortimer, 56 blz., €7,95.
**
