In ‘De koning van Parijs’ introduceert Blutch, pseudoniem van Christian Hincker, Blotch – spotprententekenaar om den brode en schilder. Blotch is een burgermannetje uit de jaren ’30 van de vorige eeuw, een arrogant en volgevreten stuk pretentie, opportunist, kleinemeisjesgluurder, reactionair, dagdief en plagiaatpleger. Kortom, een weerzinwekkend figuur, zo iemand waarvan de Engelsen zeggen: “I’m beginning to like him already.”
De belevenissen van Blotch worden ons geserveerd in episodes van telkens vijf bladzijden. En hij maakt best heftige dingen mee: moord, gewelddadige betogingen, chantage, wat nog al niet. Maar de charme van de strip ligt toch vooral in de creatie van een onuitstaanbaar figuur. Zijn verhaal wordt in een krachtige, expressionistisch aandoende tekenstijl verteld. De verhaallijn wordt onderbroken door de prentjes die Blotch voor de krant produceert: onveranderlijk flauwe, seksistische mopjes die we van ouwe strandkaarten kennen. Een mooi motief is ook de voortdurende concurrentie tussen de oudere garde van cartoonisten en de nieuwkomers. De vertaler heeft zijn werk goed gedaan: hier passeren Marc Sleen, Hergé en Willy Vandersteen de revue.
Behalve ‘Blotch’ heeft Blutch tal van andere strips, illustraties en prestaties achter zijn naam staan. Zo werkt hij voor onder andere The New Yorker, en in 2009 won hij de Grand Prix in Angoulème. Grote meneer. Hopelijk wordt ook ‘Blotch 2: Face à son Destin’, snel vertaald. (IV)
Blutch
‘Blotch 1: De koning van Parijs’, Casterman/Glad IJs, 48 blz., €9,80.
****
