Jaloerse vrouwen die liever een verpleger hun man zien bepotelen, de vermakelijke tocht van een patiënt die het maaltijdbeleid van het hospitaal aan de kaak wil stellen, het antwoord op de vraag waarom patiënten overdag zoveel slapen, de Sneeuwwitjeskus toegepast op een comapatiënt, het stresserende leven van de verpleegster en het verhaal van een hond en zijn baasje die samen de lucht in worden geblazen… De ‘Vrouwen in ’t wit’ zijn gearriveerd, laat dat duidelijk zijn. Al jarenlang spelen tekenaar Bercovici en de nog steeds alom in stripland aanwezige scenarist Cauvin het klaar om een alles onthullende inkijk te geven in het dagelijkse leven van een ziekenhuis. Een formule die ondertussen al 32 albums heeft opgeleverd en waar geen sleet op lijkt te komen. Een immense hoogvlieger kan het album niet genoemd worden, een vermakelijk, pretentieloos album dat gesmaakt wordt door een breed publiek wel. Euthanasie is in deze ver weg. (KM)
Philippe Bercovici & Raoul Cauvin
’Vrouwen in ’t wit 32: Als een zwerende vinger’, Dupuis, 46 blz., €6,50.
***
