De lotgevallen van de gitaar van Bo Diddley zijn heel spannend, maar ze zijn toch maar een excuus om ons van de rauwe kant van het leven in de Parijse banlieues te laten proeven. Vrolijk word je er niet van. Laat alle hoop varen, gij die hier binnentreedt.
De gitaar wordt gevonden door een zwarte jongen met basketambities, maar al snel is het een betaalmiddel voor junkies en hoeren. De eersten zijn voortdurend op zoek naar geld voor hun volgende shot, de laatsten naar een goedkoop bed voor de volgende nacht. Iedereen lijkt wel te snappen dat het om een duur collectors’ item gaat, maar niemand heeft de tijd om er het geld van te maken dat het ding waard is. En als de echte verzamelaar er dan lucht van krijgt, worden er moorden voor gepleegd.
Goed geschreven (Marc Villard), goed getekend (Chauzy), uitgebalanceerd verhaal met alle verrassende bochten en wendingen die nodig zijn. Dat alles overgoten met het onbarmhartige cynisme van de personages, stuitend in woord en daad. Een bloemlezing: de commissaris bezorgt het illegale hoertje papieren in ruil voor anaal verkeer (“Iedereen zit wel ergens verlegen om”); de straathoekwerker dealt ook zo’n beetje, uit medelijden; de infiltrant raakt verslaafd aan de spuit en sterft aan een dosis slecht spul. Dat vraagt om bloedige wraak.
Wees gerust, deze strip leg je niet weg. (IV)
Marc Villard & Chauzy
‘De gitaar van Bo Diddley’, Casterman, 94 blz., €17.
****
