Acqua alta’ is de term die men normaal bezigt om aan te duiden dat het wassende water de Venetiaanse binnenstad binnenstroomt, iets wat de laatste jaren meer en meer voorkomt. Het is vrij snel duidelijk dat nieuwkomer Daria Schmitt heel wat inspiratie in de dogestad gehaald heeft, aangezien bijvoorbeeld ook de carnavalviering redelijk centraal staat en de meeste personages ook een grauwbleek mombakkes lijken te dragen. Naast deze inspiratiebron heeft de jongedame ook goed naar het oeuvre van Schuiten en Peeters gekeken, dit met alle voor- en nadelen vandien. Net als dit daverende duo slaagt ze er namelijk in om 140 pagina’s met mooie prentjes te vullen, maar vergeet ze jammer genoeg ook om er een story met ballen aan te koppelen. Nu blijft het allemaal wat op de vlakte, ook al kan je er met wat goede wil wat maatschappijkritische toetsen (klimaatopwarming, dictatuur…) in terugvinden. Met andere woorden: juffrouw Schmitt lijkt ons heel wat in haar mars te hebben, maar doet toch beter een beroep op een ervaren scenarist, wil ze het verschil maken. (MS)
Daria Schmitt
‘Acqua Alta’ (twee delen verschenen), Casterman, 72 blz., €16 per deel.
**
