Maak je borst vast nat als je aan dit boek begint: hier valt een en ander te lezen. De term ‘beeldnovelle’ in de ondertitel mag je letterlijk nemen. Boven de postzegelkleine priegelvakjes die we van Seth gewend zijn – tot 40 op een pagina – staat een hoop tekst. In een adem uitlezen was er (voor mij althans) dan ook niet bij. Maar dat mag het leesplezier geheel niet drukken: kwaliteitswerk, en dat is ook wat we van Seth gewend zijn.
Een alwetende verteller buigt zich over het leven van een overjarige tv-presentator, George Sprott. Die alwetendheid is van belang, omdat Sprott gaat komen te overlijden. De lezer krijgt dus netjes de uren afgeteld die onze held nog te leven heeft. Niet in chronologische orde, maar met voortdurende sprongen naar episodes uit het verleden. Daarin wordt een weinig fraai beeld van de cynicus Sprott gepenseeld.
In een tijd waarin het allemaal moet flitsen en flashen, schrijft en tekent Seth met de handrem op. Je moet maar durven, ons doelbewust tegenhouden door interviews in te lassen met de vrouw van de man die gaat sterven, met zijn dochter, zijn collega, de liftboy en wie nog al niet. Visueel wordt het feest vervolledigd door de overvolle bladzijden af te wisselen met haast lege. Daar vindt de lezer rustige landschapstekeningen, of foto’s van de golfkartonnen maquettes die Seth maakt van de gebouwen die er in het verhaal toe doen: huisvlijt van het allerhoogste niveau. (IV)
Seth
‘George Sprott 1894-1975’, Oog&Blik/De Bezige Bij, 80 blz., €34,90.
****
