Er was een tijd dat ik reikhalzend uitkeek naar elk nieuw boek getekend door Enki Bilal. Dat was, moet ik er meteen bij vertellen, in de tijd dat hij nog met scenaristen werkte. Albums als ‘De falangisten van de Zwarte Orde’ en ‘De Jacht’ horen voor mij nog steeds bij de beste strips ooit gemaakt. Grafisch is Bilal nog steeds een supertalent, dat altijd nieuwe wegen is blijven zoeken. Ook narratief, in de verhalen die hij sindsdien zelf is gaan schrijven, zocht hij die nieuwe wegen op. Maar als verteller is Bilal allesbehalve een genie. De voorbij twintig jaar vroeg ik me bij het lezen van zijn strips daardoor iets te vaak af: ‘Waar heeft deze meneer het in godsnaam over?’
Bij ‘Animal’z’, het eerste boek van wat een trilogie moet worden, leek het twee jaar geleden iets beter te gaan. Een verhaal gesitueerd in een postapocalyptische wereld waar het niet echt goed toeven is. Toegegeven, alle blikken die werden geworpen waren op zijn minst ‘onheilszwanger’ te noemen, de dialogen waren als vanouds gezwollen. Maar op een of andere vreemde manier werkte het wél. Bij ‘Julia & Roem’, het tweede deel van de trilogie, doet het dat niet meer. Bilal meet zich hier met Shakespeare, door wiens ‘Romeo & Julia’ hij zich hier heel nadrukkelijk liet inspireren. Hij ontleende er zelfs een deel van zijn dialogen aan. Een pedante oefening, die hij allerminst tot een goed einde brengt. Het resultaat is, ondanks Bilals nog steeds verbluffende tekentalent, potsierlijk. (TH)
Enki Bilal
‘Julia & Roem’,
Casterman, 96 blz., €18.
**
