René Goscinny. Albert Uderzo. De eerste schreef scenario’s voor tal van tekenaars. De tweede werkte met verschillende scenaristen. Toch zullen hun namen voor altijd aan mekaar verbonden blijven, want met ‘Asterix’ maakten ze samen zonder meer de populairste en best verkochte Franse strip ooit. Het afgelopen voorjaar verscheen niet enkel de autobiografie van de ondertussen hoogbejaarde Albert Uderzo, de alweer dertig jaar geleden overleden René Goscinny is ook het onderwerp van een nieuwe biografie.
In dat laatste boek, van de hand van Pascal Ory – hoogleraar aan de Sorbonne en stripmedewerker van het maandblad Lire –, wordt een warm portret geschilderd van de man. Het beeld dat Ory van Goscinny schetst, onder meer op basis van onbekende archiefstukken, komt vrijwel helemaal overeen met het door Uderzo geborsteld portret van zijn vriend en collega in zijn autobiografie ‘Albert Uderzo se raconte’. Ory beschrijft Goscinny’s jeugd in Buenos Aires, zijn samenwerking in New York met Harvey Kurzman (later een van de stichters van Mad Magazine), zijn Belgische tijd bij het weekblad Kuifje en Le Lombard, en de samenwerkingen met Sempé, Attanasio, Uderzo en Morris. Ory zet Goscinny neer als een onverwacht slachtoffer van de geest van mei ’68, die voor een opstand zorgde onder de jonge tekenaars van het door Goscinny geleide weekblad Pilote. Meteen een breekpunt in het leven en de carrière van de scenarist. (TH)
Pascal Ory
‘Goscinny. La liberté d’en rire’, Perrin, 312 blz., € 20,50.
***
