Ik ben een fan van Maaike Hartjes. Daar, het is er uit. Sinds ik haar eerste dagboekje onder ogen kreeg, kan ik niet genoeg krijgen van de overpeinzingen en belevenissen van dat kleine droedeltje waarmee ze zichzelf tekent.
Al is dat droedeltje met de jaren veel gestyleerder geworden, en zijn de pagina’s die Hartjes tekent veel duidelijker en overzichtelijker. Haar strips verschijnen immers ook in kranten en tijdschriften, zoals NRC Handelsblad en Viva, en dus moeten ze ook gelezen kunnen worden door mensen die anders nooit een stripboek openslaan.
Gelukkig gaan de verhalen in Hartjes’ nieuwe bundel ‘Zo lief ben je nou ook weer niet’ nog altijd over hetzelfde : het lief en leed van striptekenares Hartjes, haar vriend, haar moeder en haar vriendinnen. We komen aan de weet dat ze gepersonaliseerde mokken (van andere mensen) verzamelt, graag naar verkleedfeesten gaat en een beetje problemen heeft met haar leeftijd (met 35 kan ze “niet eeuwig in de jongerenafdeling blijven shoppen”).
Maaike Hartjes wordt steeds beter. In Japan zou haar droedeltje al lang te zien zijn op broodtrommels, gekleurde pennen en dagboeken (uiteraard). (WL)
Maaike Hartjes,
‘Zo lief ben je nou ook weer niet’, Oog & Blik, 96 blz., € 9.95.
****
