Dat Dirk Stallaert een van de meest getalenteerde Vlaamse tekenaars van het moment is, zal niemand tegenspreken. Nogal onterecht wordt hij vaak in de eerste plaats afgedaan als een kameleon die zich eender welke tekenstijl eigen kan maken, terwijl hij ook op eigen kracht soepel en zwierig tekenwerk produceert. De zich tot tieners richtende gagreeks ‘Plankgas en Plastronneke’ (u vindt ze elke twee maanden ook in Stripgids)maakt hij samen met scenarist Urbanus. Sinds 2008 verschijnt de reeks als ‘Urbanus vertelt: Plankgas en Plastronneke’. Met een pittig tempo van twee albums per jaar is het duidelijk: Stallaert en Urbanus gaan ervoor.
En het moet gezegd: Plankgas en Plastronneke zijn heerlijk anarchistische personages, die een hele reeks vreemdsoortige vrienden en collega’s rond zich verzameld hebben. Wat dacht u van Renaat (‘Voor mij komt alle hulp te laat’), Mie Sacoche (‘Ik ben een Waalse uit La Roche’) of Spitje Splut (‘Mie Sacoche vind ik een trut’)? De vaak gemaakte vergelijking met ‘De Lustige Kapoentjes’ van Marc Sleen gaat uiteraard op, maar ‘Plankgas & Plastronneke’ zijn veel meer dan dat. Het is vooral een strip uit 2007, veel meer dan zomaar een nostalgische trip naar het volkse beeldverhaal van weleer. En eens te meer levert Urbanus het bewijs dat hij zich momenteel de enige échte erfgenaam van Marc Sleen mag noemen: hij schrijft als enige vette, Vlaamse volksstrips zoals die indertijd door Sleen werden gemaakt. Van alle reeksen die hij momenteel heeft lopen, is ‘Plankgas en Plastronneke’ met voorsprong onze favoriet. (MG)
Stallaert & Urbanus
‘Plankgas & Plastronneke 4’, Standaard Uitgeverij, 40 blz., € 4,10
***
