Als ik Kamagurka lees, leg ik daar steevast het Vlaams Belang Magazine naast. Of het parochieblad. Dolle pret gegarandeerd. Ik doe dat nu. Kama bladzijde 20. “In de loop der jaren heb ik een eigen taal ontwikkeld”. “Ik gebruik die enkel als ik het tegen mezelf heb”. “Want als ik er anderen mee aanspreek gaan ze meestal overgeven”. Die platte diepzinnigheid. Die vanzelfsprekende nuchterheid.
En nu het Blok (maartnummer 2007). “Filip de Taaie”. “Het Grote Geheim is dus ontsluierd”. “De prins is zélfs te dom om koning te worden”. “En dat is nochtans geen veeleisende job”. De wereld is uit dwaasheid opgetrokken. Kamagurka schrijft: “Ik heb besloten om niet langer intelligent te zijn”. Mislukt. En dus gaat de innerlijke monoloog door, met haken en ogen, met kringredeneringen, met absurde vaststellingen, met onnavolgbare platitudes. Lees ‘Hoed’. Of ‘Zwijgen’: “Zwijgen is goud” – “Zelfs dat kunnen ze niet stilhouden”.
Bert Van Mulders is de tegenpool van kapitein Wally in Lava – de gestoorde levenssomberte. Bert Van Mulders is Luk Zeebroek zelf in de Lava-scène over de goden. “Als ge d’r zelf gaat bijmaken, dan stop ik ermee”. En zijn lezers zijn Bobje. Potsenmakers. Een selectie uit twintig eerdere Kamabundels was dan ook gepast. In groot formaat nu. Dan worden de grappen ook groter. (LDV)
Kamagurka
‘Het Boek van Bert (En een beetje van Bobje)’, De Harmonie/Van Halewyck, 240 blz., € 19,95.
****
