Op haar sterfbed onthult Agathe Dillman dat John haar zoon niet is en zadelt hem bijgevolg op met een zoektocht naar zijn joodse roots. En dat zullen we geweten hebben. Agnes Bartoll gebruikte historische elementen uit haar eigen familie om deze reeks te stofferen en spreekt zelf over ‘waarheidsgetrouwe fictie’. Het verhaal zelf komt wat stroef op gang en het is even lastig om de personages in de parallelle verhaallijnen (jaren ’40 vs. jaren ’80) te onderscheiden, maar geleidelijk aan word je toch meegezogen in deze degelijk opgebouwde vertelling. Het echtpaar Bartoll voegt hier dus weerom een mooie reeks toe aan hun overtuigend oeuvre, waartoe bijvoorbeeld ook ‘MX-22’ en ‘Diamanten’ behoren.
Tekenaar Hervan (pseudoniem van Cédric Van Heirweghe) werd ook al opgepikt door de Studio Jacques Martin om mee te werken aan ‘Alex’ en ‘Tristan’, maar mij weet hij met zijn nogal statische stijl vooralsnog niet volledig te overtuigen. Kortom: deze ‘Schoenfelds’ is een professioneel uitgewerkte familiekroniek: niet meer, maar zeker ook niet minder… (MS)
Jean-Claude Bartoll, Agnes Bartoll & Cédric Hervan
‘De laatste van de Schoenfelds 1: De biecht van Agathe’, Glénat, 48 blz., €14,50
***
