Er zijn eenvoudigere opgaven dan de geschiedenis van Duitsland sinds de Tweede Wereldoorlog samen te vatten in een honderdtal pagina’s. Toch is het precies dat wat de Duitse gevierde striptekenares Isabel Kreitz doet in haar recentste boek, ‘Deutschland, ein Bilderbuch’. In een vijftigtal korte strips geeft ze een overzicht van wat haar land allemaal meegemaakt heeft, de afgelopen zestig jaar.
Natuurlijk komen de grote omwentelingen ruimschoots aan bod: de bouw van de Berlijnse Muur, de Baader-Meinhoffgroep, Tchernobyl… Maar liever dan de iconische beelden van het journaal, toont Kreitz hoe het dagelijkse leven van de gewone Duitser veranderde door de komst van de kleurentelevisie, de invoering van de BTW, de uitzending van ‘Holocaust’ of de overgang naar de euro.
Ook bij de echte geschiedenis toont ze niet de Grote Beelden, maar kiest ze juist voor wat er op de achtergrond gebeurt: wat de afschaffing van de voedselbon betekent voor de kleine namaker, hoe alte Kameraden de gevangenneming van Adolf Eichmann verwerken, en hoe meisjes zich opgewonden opmaken om naar JFK te gaan luisteren, het is de gewone mens als speelbal van de geschiedenis die Kreitz’ aandacht en sympathie meedraagt.
Die sympathie toont zich ook in haar stijl en taalgebruik. De tekeningen zitten de mensen op de huid – je staat als het ware midden in de anekdote. De mensen zelf zijn zeker geen geromantiseerde iconen, maar naturalistisch getekende persoonlijkheden, elk met hun eigen achtergrond en karakters. En ze spreken allemaal hun eigen dialect, waardoor het boek voor niet-Duitstaligen af en toe wel een echte opgave wordt. Misschien zijn het daarom precies de stille pagina’s, waarin het dagelijkse leed niet luidkeels, maar niet minder nadrukkelijk in beeld gebracht wordt, die het meeste indruk maken. En van ‘Deutschland, Ein Bilderbuch’ een boek maken dat je niet snel vergeet. (WL)
Isabel Kreitz
‘Deutschland, ein Bilderbuch’,
Dumont, 110 blz, €19,99. (Duitstalig)
*****
