Vroeger pakte ik gewoontegetrouw bij elke nieuwe release ook nog eens de vroegere delen van de reeks in mijn pollen, zogezegd ‘om het overzicht te bewaren’. Jammer genoeg hebben we daar anno 2013 niet meer altijd de tijd voor en dat brak me bij deze tiende ‘Schorpioen’ nogal zuur op. Desberg (‘Black Op’, ‘IR$’, en ‘Cassio’ – om de voornaamste maar te noemen) heeft er namelijk voor gekozen om in dit album in een verschroeiend tempo heel wat losse eindjes tot een stevig hoogpolig tapijt samen te weven zodat ik wat verweesd achter bleef. Als ik dus ooit eens vijf minuten tijd heb…
Marini is als vanouds weer top en het viel me nu pas op hoe sommige van zijn dames op die van Milo Manara gelijken. Ook al zijn er heel wat verhaallijnen afgewikkeld, toch zouden er nog minstens zes delen verschijnen. Hoe Desberg het boeiend gaat houden, weten we nog niet. We gokken erop dat hij nog wat gaat spitten in het verleden van enkele nevenpersonages. Over de Huzaar en Mejaï is zeker het laatste nog niet gezegd. (MS)
De Schorpioen 10: In de naam van de zoon
Enrico Marini & Stephen Desberg
Dargaud, 48 blz., €6,95.
***
