Als het over de Nederlandse tekenaar Matthias Giesen gaat, wordt vaak de vergelijking met de cartoons uit ‘The Far Side’ van Gary Larson gemaakt. Dat is begrijpelijk, want er zijn gelijkenissen als het om tekenstijl en soort humor gaat. Maar het doet Giesen ook onrecht. Want hij is veel meer dan een cartoonist wiens werk verwant is met dat van Gary Larson.
Larson projecteerde vaak heel menselijke gedragingen op de dierenwereld, een beproefd humoristisch recept. Ook met het contrast tussen kinderen en volwassenen wordt vaak gespeeld. Lieten Charles Schulz en René Goscinny (in respectievelijk ‘Peanuts’ en ‘De kleine Nicolas’) kinderen niet redeneren als volwassenen? En ook Glenn Baxter combineert vaak elementen uit incompatibele werelden, bijvoorbeeld wanneer hij cowboys combineert met schilderijen van Mondriaan en stoelen van Rietveld? Giesen betoont zich eveneens een meester in die clash tussen doorgaans afgescheiden universa, maar vindt daarbij een heel eigen toon. Hij combineert filosofie, wetenschap en geschiedenis op volstrekt absurde wijze met de meest uiteenlopende gedragingen en fenomenen. Het resultaat is hilarisch. Wiskundigen die door onderzoekers benaderd worden als gevaarlijke beesten, de notie ironisch wonen die wordt uitgevonden, de maagd Maria die “tot vervelens toe” verschijnt aan een Franse vrouw… ‘Het uitje van de muggenziftersclub’ is goed voor een paar luide lachsalvo’s, en veel gegrinnik. (FG)
Matthias Giesen
‘Het uitje van de muggenziftersclub’, De Harmonie, 128 blz., €17,50.
