Ijstijd (Nicolas de Crécy)

Je bent hier:  Home » Nieuws » Ijstijd (Nicolas de Crécy)

Het Louvre ging in zee met striptekenaars, en kwam bij Nicolas de Crécy uit.

“Eén ding is duidelijk: deze beschaving was niet geletterd.” Het lijkt een overhaast besluit van Juliette na een eerste confrontatie met de talrijke schilderijen van het Musée du Louvre. De jonge vrouw maakt echter deel uit van een expeditie die op zoek is naar sporen van een beschaving in een desolaat, met ijs overdekt Frankrijk van een tiental eeuwen later dan nu. De expeditie heeft nog niet veel sporen gevonden, maar plots duikt het Louvre op vanuit het ijs, merkwaardig goed bewaard in de vriestemperaturen. De menselijke leden van de expeditie proberen het hen onbekende gebouw en zijn schilderijen te begrijpen. Een ander lid, de genetisch gemodificeerde hond Hulk, stuit op een stoet antieke beelden die hem een fragmentaire geschiedenis van het Louvre oplepelen.

‘IJstijd’ is de keurig uitgegeven Nederlandse vertaling van ‘Période Glaciaire’, in 2005 het eerste deel van een reeks stripverhalen die het Louvre uitbrengt in samenwerking met uitgeverij Futuropolis. Sindsdien volgden zo’n tien albums van stripmakers als Araki, Yslaire, Bilal en Davodeau. De keuze van de als hermetisch bekendstaande Nicolas de Crécy als eerste auteur in de serie was gewaagd. Stilistisch houdt hij het sober, met scherpe potloodtekening, monotone, ijzige kleuren, enkele felle toetsen als emotionele accenten, en een rustig vertelritme. Zoals steeds excelleert hij in architecturale tekeningen, en de antieke beelden zijn heel knap weergegeven.

Het verhaal is op zich niet erg boeiend maar werkt wel goed als kritische opener voor de reeks. Een expeditie die onze culturele context compleet ontbeert, laat een vervreemdend perspectief toe waarin het Louvre niet alleen als nieuw getoond wordt, maar ook kritisch bevraagd wordt. In het midden van het album komt een lange reeks van schilderijen die door de expeditie in een mogelijk verhaal over de verloren gegane beschaving worden gerangschikt. Hun interpretatie zit er compleet naast: de vele natuurtaferelen in de schilderijen worden als beslissende momenten in de geschiedenis beschouwd, terwijl de talrijke naaktafbeeldingen van vrouwen leiden tot het oordeel dat de samenleving gedomineerd werd door mannelijke erotomanen.

Terwijl de archeologische zoektocht vrij futiel lijkt, weet de hond Hulk wel tot het ware verhaal door te dringen, maar stelt hij het nut van het Louvre in vraag en bevrijdt hij uiteindelijk de kunstwerken uit hun eeuwige gevangenis en vastgelegde betekenis: “Jullie hebben samen zo veel beeldend vermogen, jullie moeten alleen nog de juiste vorm vinden…” (Chris Bulcaen)


Nicolas de Crécy

‘IJstijd’, Stichting Zet.El., 80 blz., €21,95.