Als Kuifje een zoon had gehad, dan heette hij Jeroen Janssen

Je bent hier:  Home » Nieuws » Als Kuifje een zoon had gehad, dan heette hij Jeroen Janssen

Jeroen Janssen krijgt vanavond, 23 november 2018, in de Warande in Turnhout de Bronzen Adhemar uit handen van de Turnhoutse burgemeester Eric Vos. Hij mag dan ook als eerste de tentoonstelling ‘De zoon van Kuifje – Jeroen Janssen, winnaar Bronzen Adhemar 2018‘ bezoeken. Die loopt tot 15 januari in de Luifelzaal van het provinciale cultuurhuis. De toegang is gratis.
‘De zoon van Kuifje’ roept de sfeer van Doel én van Rwanda op en toont originele tekeningen van Jeroen Janssen. Zijn schetsboeken zijn een schatkamer en een laboratorium. Hier ontstaan zijn reportages en boeken. Hier noteert hij nauwkeurig de uitspraken van de bewoners van Doel. In hun eigen woorden.

Als Kuifje een zoon had gehad, dan heette hij Jeroen Janssen. Kuifje, de belangrijkste stripheld ter wereld, was een journalist. Hij reisde de wereld rond en bracht elke week trouw verslag uit van zijn avonturen in Le Petit Vingtième. Zijn geestelijke vader, Hergé, liet Kuifje nooit trouwen, laat staan dat hij hem kinderen liet hebben.

Maar stél dat Kuifje toch een zoon zou hebben, dan ware de kans groot dat hij heel sterk op Jeroen Janssen zou lijken. Deze 55-jarige Gentenaar werd door Karl van den Broeck, hoofdredacteur van Apache.be ooit “de traagste journalist ter wereld genoemd”. Hij is de belangrijkste Vlaamse vertegenwoordiger van een genre dat in het buitenland steeds meer aan belang wint: grafische journalistiek. Net als die van Kuifje worden de reportages van Jeroen Janssen getekend en geschreven. En net als Kuifje lijkt hij zich niets van deadlines of redacties aan te trekken en reist hij de wereld rond.

Het begon met een reportage in Rwanda voor Knack, waarna het Franse blad XXI hem vroeg om een nieuwe stripreportage te publiceren. Terugkeren naar Rwanda zat er niet in en dus trok Jeroen Janssen naar Doel. Het polderdorp op de linkeroever van de Schelde dat dreigt te moeten wijken voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. Janssen fietste erheen en is er eigenlijk nooit weggegaan. De weinige mensen die nog wonen in het spookdorp, kennen en vertrouwen hem. Die bevoorrechte positie maakt dat hij met Doel even indringende journalistiek kon bedrijven als illustere grand reporters als Chris De Stoop of Dirk Draulans die al vaak over het drama van Doel hebben geschreven in Knack en in hun non-fictieboeken.

Bronzen Adhemar

Jeroen Janssen kreeg in 2018 de Bronzen Adhemar. De jury van de belangrijkste Vlaamse stripprijs, onder voorzitterschap van Luc Cromheecke, noemt het tekenwerk van Jeroen Janssen “virtuoos”. Uit het juryverslag: “Hij observeert en capteert in een niet evidente stijl. Hij is niet de artiest die achter zijn tekentafel blijft zitten. Een meer dan degelijke beoefenaar van het pleinairisme, veel tekenend op locatie, door weer en wind en zonder foto’s te nemen. De term slow journalism lijkt voor hem te zijn bedacht. Zijn graphic novels rond Doel zijn exemplarisch daarvoor.”

“De combinatie van goed vakmanschap en een open geest waardoor hij alles puur laat binnenkomen zorgt voor strips met een grote sociale impact. Die sociale impact en het reportagewerk vinden we ook terug in zijn eerdere werk zoals Guaranda en Abadaringi. Van zijn debuut in 1997 (Muzungu-Sluipend Gif), de strips die hij maakte met schrijver Pieter van Oudheusden (Een Nachtegaal in de Stad, Klaarlichte nacht en Bakamé) tot zijn huidige graphic novels, waarin de trage journalistiek hoogtij viert, Jeroen Janssen weet steeds te verrassen, te raken en te boeien. De jury beloont Jeroen Janssen dan ook, zowel voor zijn oeuvre als voor het zichzelf steeds vernieuwen, met De Bronzen Adhemar 2018.”

In Stripgids#1 kon u een artikel lezen over ‘graphic journalism’ in Vlaanderen. In Stripgids#4 staat een interview van Dirk Draulans met Jeroen Janssen.

‘De zoon van Kuifje – Jeroen Janssen Bronzen Adhemar 2018’ is een productie van Stripgids en deWarande met steun van het Vlaams Fonds voor de Letteren en de bibliotheek van Turnhout.
Scenografie Studio Barbeau (Kris De Hoon en Peter Vanhove). Curatoren: Sven Denis m.m.v. Roel Daenen en Evelien Verschueren.

De tentoonstelling is nog tot 15 januari 2015 te bezoeken in de Luifelzaal tijdens de openingsuren van deWarande, Warandestraat 42 in Turnhout. TUSSEN KERSTMIS EN NIEUWJAAR IS DE TENTOONSTELLING GESLOTEN,