De Spaanse tekenaar Max timmerde al sinds de jaren zeventig aan de weg, maar het was wachten tot 2006 vooraleer zijn faam zich ook tot ons taalgebied kon uitbreiden. Tot dan moesten we het stellen met de Franse vertaling van zijn droomverhalen. Met ‘Bardín de Surrealist’ verscheen voor het eerst werk van hem in het Nederlands. En het dient gezegd: het is ook meteen veruit het beste werk dat we van hem kennen. In een heel heldere stijl, enigszins verwant aan Chris Ware en vooral Yves Chaland, zet hij Bardín neer, een mannetje dat eerder al in de anthologie ‘Comix 2000’ opdook, en in dit boek door de wereld van Salvador Dali en vooral Luis Bunuel wandelt. Een vreemde, vrij literaire en associatieve wereld, waar niets is wat het lijkt. Een eerbetoon aan de groten van het Spaanse surrealisme, dat bijzonder pregnant wordt wanneer Max ook de Madrileense bomaanslagen van elf maart die wereld intrekt: “Onzin uitkramen kost levens”. (TH)
Max,
‘Bardín de surrealist’, Oog & Blik Amsterdam, 82 blz., 19,95 €.
****
