In ‘Sin City’ brengt Miller ons de boze boodschap in zeven delen: in de Zondige Stad vermorzelt het meest harteloze über-krapuul – politici en superrijken– het zwakkere uitschot mét een hart en geweten. Deprimerend vaak lukt dat, heel af en toe niet.
In deel 2, ‘Een moordvrouw’ waarschuwt hij ons voor een derde categorie über-krapuul waar we politiek correct aan voorbijgingen: fatale vrouwen. Dame in kwestie Ava roept de hulp in van haar ex Dwight, maar rekent eigenlijk op zijn gebrekkige zelfbeheersing in functie van haar gewetenloos plan.
In Millers universum heeft de strip noir een lijn speed gesnoven, schrijven Tarantino en Schwarzenegger de dialogen, drenkt men de drukinkt in gitzwarte humor, en wordt het clair-obscur van de negende kunst naar een majestatisch orgelpunt gebracht. De keuze van de uitgever om de pagina’s in de Nederlandse vertaling te satineren begrijpen we daarom niet helemaal. Het verplaatst het accent in Millers grafiek van donker naar licht, en filtert zodoende ’s mans virtuositeit een beetje weg. Dat zet extra in de verf dat zelfs ogenschijnlijk louter technische keuzes een weerslag hebben op beeld en verhaal. (KVR)
Frank Miller
‘Sin City 2: een moordvrouw’, De Vliegende Hollander, 206 blz., €14.95.
***
