Was Hergé fout in de oorlog? Ja, zegt Maxime Benoît-Jeannin. Nog straffer: hij was ook voor en zelfs na de oorlog fout. Nieuw materiaal aandragen om die stelling te onderbouwen doet de man niet, hij geeft alleen een heel nieuwe interpretatie aan de informatie uit de Hergé-biografieën van Benoît Peeters en Pierre Assouline. Dat Hergé conservatief van aard en rechts geörienteerd was, en daardoor tijdens de Tweede Wereldoorlog niet bepaald de juiste keuze heeft gemaakt door voor de Duitse gecontroleerde krant ‘Le Soir’ te gaan werken, zal niemand tegenspreken. Maar Benoît-Jeannin gaat bij momenten wel héél ver. Zelfs in de meest onschuldige passages uit latere Kuifje-albums ontwaart hij voorbeelden van het onbetrouwbaar karakter van Hergé, die achtereenvolgens het anti-bolsjevisme, het kolonialisme, de collaboratie en het antisemitisme, het grote gelijk van het Westen en de supprematie van de blanke over andere kleuren in zijn albums vorm zou hebben gegeven. Onderhoudende lectuur, maar regelmatig kookt het potje van Benoît-Jeannin over. (TH)
Maxime Benoît-Jeannin,
‘Les guerres d’Hergé. Essai de paranoïa-critique’, Éditions Aden, 256 blz., € 20. (Franstalig)
**
