Bij De Harmonie is weer een ‘Peter Van Straaten in duizend -en-een tekeningen’ uit, ondertussen al de vierde in de reeks. Van Straaten is de onbetwiste grootmeester-uitbeelder van de menselijke sleur in al zijn verschijningsvormen: de binnen- en buitenechtelijke, de kantoorsleur, de uitstap- en vakantiesleur. Een korte sterkten- en zwaktenanalyse.
Het cynisme van Van Straaten is na al die jaren onaangetast. Eén zinnetje, meer heeft hij niet nodig om de treurnis van een dag, een relatie, een leven samen te vatten. De densiteit van zijn streepjestekeningen is al even hoog: ze ogen spontaan maar zijn heel doordacht en leggen nog steeds moeiteloos de vinger op de wonde. Van de combinatie van die twee – tekst en tekening – kun je als lezer best wel genieten. Maar er is na al die jaren onvermijdelijk wat sleet gekomen op het gebruikte procedé, net als op de relaties die hij op de korrel neemt. En dat merk je natuurlijk des te beter als de grappen met z’n duizend tegelijk op je af komen. Een instituut, Van Straaten, maar trop is te veel. (IV)
Peter Van Straaten,
‘Het is niet anders in duizend-en-een tekeningen’, De Harmonie, 256 blz., €17,50.
***
