Het moet niet altijd een muzikale ode zijn, dachten enkele getalenteerde stripmakers en kijk, een selectie uit het werk van Bob Dylan is nu verstript. Op het eerste zicht oogt dit boek héél fraai: grafisch heel knap en verscheiden, ook heel mooi uitgegeven bovendien, met hardcover met blinkende inkt en glanzend papier binnenin waar de kleuren prachtig op uitkomen. Misschien is dat juist het probleem. ‘Mooi’ is niet meteen een woord dat je met het werk van Dylan associeert, want hoe vertaal je die stem van schuurpapier naar een strippagina?
Een ander struikelblok is de wisselwerking tussen woord en beeld (om maar te zwijgen over de vreselijke Nederlandse vertaling). Inderdaad, Dylan heeft prachtige teksten geschreven, maar de makers hebben er over het algemeen niet veel beters op gevonden dan de beelden uit de teksten gewoon letterlijk over te tekenen, wat een enorm déjà vu-gevoel in de hand werkt en de strips soms zelfs saai maakt. Zelfs ervaren rot Mattotti trapt in die val, al is het refrein van zijn verstripping dan weer van het knapste wat er in het boek te vinden is.
De ene strip is al wat meer geslaagd dan de andere. Zo is ‘Like a Rolling Stone’ voorzien van een originele invalshoek, en durft Dave McKean in zijn bijdrage de tekst los te laten en te interpreteren. Soms wordt het wat onnozel, zoals bij Bramanti die in ‘Knockin’ on Heaven’s Door’ een stervende cowboy de tekst laat zingen. Het effect is eerder Bobbejaan Schoepen dan Dylan waardig, ook al is dit stripje grafisch héél knap.
Spijtig genoeg focust het boek voornamelijk op werk uit de jaren ’60 en komen toch vooral de grote hits aan bod. Daarom zijn dat nog niet meteen de meest geschikte nummers om te verstrippen. Een mooi boek maar er viel toch meer uit de verstripping te halen. (CVC)
Diverse auteurs
‘Bob Dylan Revisited’, Silvester, 106 blz., €24,95.
**