Na de bekendmaking van de dertig genomineerden voor de Grand Prix op het stripfestival in Angoulême werd er verontwaardigd gereageerd op het feit dat geen enkele vrouw tot de selectie behoorde. Een tiental auteurs vroeg om hun naam van de lijst te halen. De organisatie verdedigde zich maar haalde ondertussen bakzeil door aan te geven ook vrouwen te willen nomineren.
Een van de eerste stripauteurs die in de pen kroop tegen het onrecht, was de Nederlandse Aimée de Jongh. “Ik vond het belachelijk”, reageert ze. “Het is natuurlijk wel zo dat er in de westerse stripwereld nauwelijks vrouwen zijn met het oeuvre van ‘een Alan Moore’. Maar er staan ook tekenaars op de lijst die net zo lang bezig zijn als bijvoorbeeld Marjane Satrapi. Die had er gewoon bij moeten staan. En aangezien er ook enkele Japanse tekenaars genomineerd zijn, verwondert het mij des te meer dat veel belangrijkere vrouwelijke stripmakers uit dat land er niet bij staan.”
De Jongh hoopt dat de organisatie haar lesje heeft geleerd voor de komende jaren. “De tijden zijn echt veranderd sinds de jaren ’80, er zijn inmiddels ongelooflijk veel vrouwen strips aan het maken. Het zijn er nog altijd veel minder dan de mannen maar dat verandert zeker. Het is natuurlijk moeilijk om als vrouw in zo’n mannenwereld binnen te dringen en met hetzelfde respect behandeld te worden. Erkenning in Angoulême zou al een enorme stap zijn. Daarna zal het alleen maar sneller gaan.”
Net dit jaar wordt in Angoulême ‘Le retour de la bondrée’ voorgesteld, de Franse vertaling van ‘De terugkeer van de wespendief’ die bij Dargaud verschijnt. “Nu kan ik in ieder geval bewijzen dat vrouwen wel degelijk graphic novels kunnen maken en dat ze niet genegeerd moeten worden. Het boek zal door deze discussie hopelijk nog extra in de aandacht staan.”
Ondertussen werkt Aimée aan een nieuwe graphic novel op scenario van Zidrou. In februari verschijnt bovendien het eerste album van ‘Reborn’, een science-fictionstrip die ze maakt voor stripblad Eppo. “Het gaat over een meisje dat erachter komt dat ze een kloon is en ongewild het doelwit wordt van een klopjacht. Ze wordt het slachtoffer van religieuze en wetenschappelijke groepen, die allemaal een mening hebben over haar bestaan. Maar zij kan haar afkomst niet veranderen. Het is een avontuurlijk verhaal maar tegelijkertijd heeft het ook een politieke boodschap, zoals een echt science-fiction verhaal moet zijn.”