Marc Weikamp is freelance illustrator en grafisch vormgever voor communicatiebureau VA. Voor zijn albumdebuut bij Syndikaat goot hij enkele gedichten van de Nederlandse dichter Piet Paaltjens, pseudoniem van François HaverSchmidt, in stripvorm. “Hij is een van onze bekendste romantische dichters uit de negentiende eeuw”, schetst Weikamp. “Op de leeslijst van middelbare scholieren komt zijn ‘Snikken en grimlachjes’ nog wel eens voor als verplichte boek uit de negentiende eeuw. Het is niet zo dik, dat kan studenten motiveren om voor zijn bekendste werk te kiezen (lacht).”
‘Snikken en grimlachjes’ geeft “op een wrang-ironische manier een beeld van HaverSchmidts leven als student in een zeldzame vorm van cynische romantiek”, aldus Wikipedia. De auteur zou zijn hele verdere leven gebukt gaan onder aanvallen van depressie en er uiteindelijk zelf een eind aan maken. Weikamp deelt met Paaltjens een voorliefde voor zwarte humor. “Voorheen maakte ik cartoons als vrij werk, die waren vaak wat ironisch en wrang. Tijdens een opening van een expositie kreeg ik het gedicht ‘De zelfmoordenaar’ mee van de galeriehoudster, omdat ze het zo goed vond passen bij mijn cartoons. Hoewel de titel het misschien niet doet vermoeden, is het een erg grappig gedicht.”
Toen Weikamp later een eigen strip mocht maken voor Syndikaat, bleken de gedichten van Paaltjens het ideale bronmateriaal. “Omdat ik geen schrijver ben, heb ik als eerste het gedicht ‘Aan Rika’ genomen om te verbeelden”, vertelt de tekenaar. “Vervolgens kreeg ik de smaak te pakken en is het een boek geworden. Overigens heb ik de gedichten wat ruim opgevat, zo spelen de tekeningen zich af in het nu en ben ik vrij omgegaan met de setting waarin het gedicht zich afspeelt. Een van de regels in ‘Immortelle I’ is bijvoorbeeld ‘Wat moet dat bleke zanger’, daarom heb ik het gesitueerd in een Amsterdamse kroeg.”
