Naar aanleiding van het vijftigjarig bestaan van Asterix brengen uitgeverij The House of Books, het Joods Cultuurfestival van de Provincie Antwerpen en Strip Turnhout vzw, de Nederlandse vertaling uit van ‘Goscinny’, een biografie over René Goscinny, de scenarist van de reeks, van de hand van Pascal Ory. “Mijn eigen herinneringen aan mijn vader zijn in de in de eerste plaats intiem. En voor de rest ga ik verder op wat men mij verteld heeft. Ik heb het beeld van mijn vader moeten reconstrueren. Daarom was ik ook zo blij met de biografie die Pascal Ory over hem schreef. Ik heb er nogal wat over mijn vader uit geleerd”, zegt Anne Goscinny, de enige dochter van de bedenker van Asterix’ avonturen.
“Ik ben een erfgename, ja, maar om te kunnen erven moet je eerst een weeskind zijn”, zegt Anne Goscinny. “Erfgename zijn is in de eerste plaats iets verdrietig. Uiteraard is het fijn om geen materiële zorgen te hebben, maar het maakt het verlies niet minder zwaar om dragen. Toen ik negen was heeft mijn vader op een ochtend tegen mij gezegd ’tot zometeen’ en hij is nooit teruggekeerd. Een jaar vóór de dood van mijn vader werd bij mijn moeder bovendien borstkanker vastgesteld, een lijdensweg die nog zeventien jaar zou duren. Ik heb het allemaal meegemaakt: de hoop, de wanhoop, haaruitval, operaties, behandelingen, haar dood… Als men mij dan zegt dat ik veel geluk gehad heb in het leven, ben ik daar niet zo zeker van. Ik ben materieel welgesteld, dat klopt, maar dat ik vandaag gelukkig ben, dank ik aan mijn kinderen en mijn man. Zij hebben me geholpen om het verlies van mijn beide ouders te kunnen dragen. Niet de welstand. Het is overigens niet zo dat ik de rouw om de dood van mijn vader en mijn moeder verdring, nee, het gemis is nog steeds even groot.”
“Binnen ons gezinnetje, dat jammer genoeg veel te kort heeft bestaan, was mijn vader niet de ster die hij voor de buitenwereld was. Thuis was mijn moeder de ster. Ze was zeventien jaar jonger dan mijn vader, en van een verblindende schoonheid. Mijn vader droeg haar op handen. Het gaf ons gezin een zeker evenwicht. Door het publiek werd mijn vader gevierd, thuis gingen de bloemetjes naar mijn moeder.”
“Thuis was hij een nogal klassieke vader”, herinnert Anne Goscinny zich. “Ook vestimentair, want hij droeg altijd een kostuum. Het is niet zo dat hij altijd grappen zat te maken. Dat deed hij enkel als er een publiek was. Af en toe ook wel eens voor ons, maar niet de hele tijd. Thuis had hij meer weg van een notaris dan van Coluche. Pas na zijn dood heb ik me gerealiseerd dat hij toch wel iets bijzonders deed. Omdat hij er zo klassiek uitzag, zou het mij voordien niet verbaasd hebben als hij dokter of advocaat was geweest.”
‘Goscinny’ van Pascal Ory verschijnt bij The House of Books, en is verkrijgbaar bij de betere boekhandel. Het volledige interview met Anne Goscinny leest u in Stripgids 15.
