De weg van alle vlees
Het lichaam staat centraal in het werk van Wide Vercnocke. Ook in ‘Wildvlees’, zijn eerste striproman.
En het hert werd man. In het midden van zijn tweede strip tekent Wide Vercnocke de transformatie van hert tot man, zoals hij in zijn eersteling, ‘Mijn muze ligt in de zetel’ (2012), tekende hoe een vrouw tot hond werd. Er zijn wel meer gelijkenissen te vinden tussen de twee strips: de herhaalde, verstilde beelden van rustende, verveelde of onwennige personages, fantasieën over lichamelijke wonden en weefsel, en ook de befaamde zetel komt nog eens in beeld. Maar waar ‘Mijn muze’ een verzameling van kortverhalen en gedichten was, is ‘Wildvlees’ een langer verhaal met weinig woorden maar sterke beelden.
Het verhaal wordt gekaderd in close-ups van een aangereden hert, waarbij de tekenaar inzoomt op het kronkelende vlees en bot in de diepe wonde. Die pregnante beelden zijn de aanzet tot een magisch-realistisch verhaal over de ontmoeting tussen een bronstig hert en een eenzame, naar liefde verlangende vrouw. De vrouw omhelst het burlende hert, maar wordt weggestuurd door een jager. Uit pure lust transformeert het hert tot een knappe man die op zoek gaat naar de vrouw in Brusselse cafés. De twee vinden elkaar, maar het vrijen loopt slecht af. Het hert in de man komt terug – heel aanschouwelijk richt het gewei zich als een penis op uit het warrige haar van de man – en vlucht weg. In een overgangsscène met grafische associaties tussen wolken, droombeelden en lichtstralen kunnen hert en man van elkaar scheiden. Een gigantisch litteken in de schouder van de man herinnert nog aan zijn vroegere dubbel.
In deze striproman kan je betekenis vinden over lust en verlangen, maar de auteur dringt niet aan op een duidelijke uitleg. Het verhaal wordt meer bewogen door beelden. Doorheen het hele boek zijn er mooie, trage en repetitieve sequenties van de verveelde routine van de eenzame vrouw, de krachtpatserij van het burlende hert of de vrijpartij die zo vreemd eindigt. Vercnocke toont weinig decor, gebruikt een beperkt kleurenpalet, en tekent vrij statische personages, maar weet in die minimaliteit krachtige, zinnelijke lichamen neer te zetten. De tekeningen staan op zich en verraden telkens de volgehouden blik van de auteur die zijn fantasie op gang laat komen door wat hem fascineert aan het menselijke of dierlijke lichaam.(CB)
Wide Vercnocke
‘Wildvlees’, Bries, 80 blz., €19.
