In ‘The Unfortunate Love Life of Charlene Williams’ combineert Esther Hans haar schilderijtjes met onderschriften en jazzmuziek. Voor de 49-jarige Nederlandse betekent het haar stripdebuut. “Maar verhalen verzinnen doe ik al van toen ik negen was. Op school maakte ik de stripjes en tekeningen voor de schoolkrant. Op de kunstacademie schreef ik in combinatie met tekeningen en filmpjes die ik maakte. Ik ben een laatbloeier omdat ik na de academie veel gereisd heb en mijn drie kinderen alleen heb opgevoed maar ik ben altijd blijven tekenen. Drie jaar geleden heb ik besloten om vol voor mijn kunst te gaan en nu ga ik los.”
“Ik ben iemand die enorm veel associeert en vanuit verhalen denkt. Als ik iemand zie lopen op straat met een hondje, bedenk ik waar die persoon naar toe gaat en wat hij straks gaat doen. Ik kan nooit normaal in de kroeg zitten eigenlijk, bij iedereen leg ik verbanden en verzin ik verhalen. Vanuit de paraplu van een verhaal schilder en schrijf ik en zo ontstaat er meestal een gigantisch script met feiten, foto’s, muziek, mode. Alles wat me intrigeert probeer ik te gebruiken.”
“‘The Unfortunate Love Life of Charlene Williams’ gaat over liefde en verraad in de jaren vijftig. Die periode vind ik heel intrigerend omdat er toen nog keurige en beschaafde omgangsvormen bestonden. Zelfs de jazzmuzikanten en gangsters hadden mooie pakken aan, het straalde klasse uit. En dan laat ik in het verhaal de boel fout gaan in een droog opgetekende stijl (lacht).”
“De tekst is in het Engels, omdat ik een groot filmliefhebber ben, dol ben op clichés en als kind in Schotland heb gewoond, dus mijn tweede taal is Engels. Ik wilde een stoere achtergrond, daar leent de stad Detroit zich goed voor. En ik houd van zaken die misgaan: liefdes die mislukken, lullige zakendeals, louche muzikanten…”
“Het boek is er gekomen dankzij crowdfunding via Voordekunst.nl. Ik had me goed voorbereid want het betrof een groot bedrag: ik moest in ongeveer twee maanden 10 000 euro bij elkaar zien te halen. Ik heb me er helemaal in gegooid en deed op een gegeven moment niets anders dan crowdfunden. Het bedrag kroop omhoog. Ik heb bedrijven benaderd, iedereen opgebeld die ook maar enigszins een link had met boeken, jazz, strips. Het Amsterdams Fonds voor de Kunst heeft nog een donatie gedaan van 1000 euro. Het was voor mij een enorm leerproces en zeer bevredigend om te doen, omdat ik dit project nagenoeg zonder subsidie zelf tot stand heb kunnen brengen. Ik ben niet vies van ondernemerschap. Dit boek is zo’n beetje mijn kind, daar vecht ik voor!”
“De boekpresentatie was een prachtige afsluiting van dit proces. Esther Gasseling en Ger van Wulften van uitgeverij Xtra hebben een feestelijke middag geregeld met Frits Jonker die hele bijzondere fifties plaatjes draaide. Het was een heel bevredigend gevoel om de lancering van het boek samen met de donateurs, vrienden en fans te vieren. Ik heb al hele mooie reacties op het boek gehad, dat het lekker ‘out of the box’ is en weer eens wat anders dan de geijkte strip. Nu moet het natuurlijk ook daadwerkelijk verkocht worden!”
