Het digitale stripblad Stroke is dood, lang leve de website Stroke. Rik Willemen bokste het online platform in elkaar en stelt er ook zijn strips gratis ter beschikking, waaronder zijn autobiografische ‘Agendagboeken’. “Daar ben ik mee begonnen omdat ik te weinig tekende. Ik studeerde filosofie, opdrachten had ik nauwelijks, schetsboeken bijhouden lukte me niet en van mijn eigen reeks ‘A Song Called City’ was nog geen sprake. Dus begon ik stripjes te maken over het dagelijkse leven, in een periode waarin ik samenwoonde met vier vrienden en net een nieuw lief had; bronmateriaal genoeg dus.”
Door de positieve reacties uit zijn eigen omgeving besloot Rik zijn strookjes online te plaatsen. “Eerst op mijn eigen website en nu, vijf jaar later, op Stroke. Het frustrerende is dat ik die dagboekstripjes afhaspel – soms zijn ze op een kwartier getekend – terwijl veel mensen ze beter getekend vinden dan ‘A Song Called City’, waarvan ik op een hele dag met moeite één pagina getekend krijg.”
Het eerste deel van Riks reeks ‘A Song Called City’ staat volledig gratis online. “Bij winkeliers of bij sommige mensen van het Vlaams Fonds voor de Letteren lijkt het idee te leven dat de lezer een gierigaard is die niks wil betalen en de winkel zou leegroven als het even kan – lichtjes overdreven dan. Ik zie het anders: iedereen downloadt torrents en kijkt films op PopcornTime maar aan de andere kant betalen mensen graag voor concerttickets. Budgettair beperkte studenten zijn enthousiast als ik zeg dat ze mijn strip gratis online kunnen lezen. Mensen die niet eens striplezers zijn, maar toch eens een kijkje wagen, gaan een week later beide albums kopen.”
Rik telt ook niet elk verkocht album na maar wil vooral zoveel mogelijk lezers bereiken. “Ik noem ‘A Song Called City’ ‘mijn onbetaalde job’. Ik steek er enorm veel tijd en moeite in en ben content als de strip zijn drukkosten terugbetaalt. Het leuke is dat het zorgt voor werk dat wél betaalt: mijn illustratiewerk van de laatste drie jaar heb ik gekregen via de strip. Hoera voor passieprojecten dus, en leve het internet.”
Ondertussen laat het derde en laatste deel van de reeks wel wat op zich wachten. “Ik moet gewoon tijd vinden om te beginnen schrijven en tekenen. Tijd die, door illustratiewerk en de geboorte van Gustaaf, behoorlijk krap is geworden. Het plot zit in m’n hoofd, ik weet hoe het eindigt, ik zie de belangrijkste scènes voor me, ik weet welke personages er wel en niet doodgaan… Het gaat er dus ongetwijfeld nog van komen, beloofd.”