Op 18 maart 2017 overleed de Amerikaanse tekenaar Bernard Albert ‘Bernie’ Wrightson, medebedenker van Swamp Thing en vooral bekend als illustrator van griezelige verhalen. Zijn golvende tekenstijl en spel van licht en donker, met veel gearceerde lijntjes, kwamen het mooist tot uiting in z’n zwart/wit-werk, waar zijn duistere figuren en gothische decors half verscholen lagen in de schaduwen. In het artikel dat The Washington Post deze week aan hem weidde, werd het perfect omschreven als “he didn’t draw lines so much as he seemed to summon them from the deep”.
Zijn eerste gepubliceerde tekening verschijnt in 1966 in het horrormagazine ‘Creepy’. In datzelfde jaar wordt hij illustrator voor de krant The Baltimore Sun. Als hij zijn held Frank Frazetta ontmoet op een comic convention, begint hij z’n eigen stripverhalen te tekenen, die hij opstuurt naar DC Comics. Zijn talent valt meteen op en hij krijgt een serie losse opdrachten voor de uitgeverij én voor hun rivalen van Marvel.
In 1970 ontmoet hij schrijver Len Wein, die aan het broeden is op een nieuw personage. Wrightson is net gedumpt door z’n lief en vertelt Wein over z’n depressie. Ze besluiten om die donkere gevoelens te gebruiken voor hun samenwerking en het getormenteerde personage Swamp Thing wordt geboren.
Het eerste kortverhaal verschijnt in het magazine House of Secrets (#92, 1971). Het is een succes en DC wil nog Swamp Thing-verhalen, maar de twee auteurs zijn weigerachtig: hun demonen zijn uitgedreven met dat ene verhaal en ze willen het niet uitmelken. Na een hoop gepalaver besluiten ze een jaar later om een nieuwe Swamp Thing, met een andere backstory, in het leven te roepen. Maar ook deze keer staat Wrightsons artistieke integriteit voorop en na negen afleveringen houdt hij er mee op; Wein houdt het na twaalf keer voor bekeken. Swamp Thing zal echter nog verschillende keren uit het moeras opduiken: voor twee niet geweldig geslaagde langspeelfilms én voor een magistrale herstart met schrijver Alan Moore begin jaren ‘80.
Als DC aan Wrightson vraagt om mee te werken aan The Shadow blijkt zijn tekenstijl zich niet te lenen voor het bandwerk dat nodig is voor zo’n serie. Uiteindelijk werkt hij slechts mee aan een paar afleveringen. Als hij later Batman-strips gaat maken, lukt dat blijkbaar wel (“nee” zeggen tegen the Dark Knight doe je natuurlijk niet zomaar). De miniserie ‘Batman – The Cult’, die hij in 1988 maakt met schrijver Jim Starlin, is bijvoorbeeld een pareltje.
In 1983 verschijnt een heruitgave van Mary Shelley’s ‘Frankenstein’, met vijftig illustraties van Wrightson. Het is een echt ‘labor of love’, dat hij maakte tussen betaalde opdrachten door, waar hij in totaal zeven jaar lang aan werkte. Het resultaat mag gerust een meesterwerk genoemd worden.
Wrightson werkte verder vaak samen met Stephen King en leverde bijdrages aan films als ‘Heavy Metal’, ‘Creepshow’ en ‘Ghostbusters’. Bij de eersten om te reageren op zijn overlijden waren fans als Derf Backderf, Mark Hamill, Neil Gaiman en Guillermo Del Toro.
