Eergisteren, 19 augustus, overleed van een van de grootste namen uit de Belgische stripwereld: Raoul Cauvin. Hij schreef onder andere iconische reeksen als ‘De Blauwbloezen’, ‘Sammy’, ‘Cédric’ en vele, vele andere.
Cauvin werd geboren in Antoing nabij Doornik in hetzelfde jaar dat het tijdschrift Spirou / Robbedoes van start ging, 1938. Hij studeerde reclamelithografie, steendruk dus, om na zijn afstuderen te ontdekken dat hij met dat vak niks op de arbeidsmarkt kon doen wegens totaal démodé. Een resem kleine baantjes volgde, waaronder een betrekking in een biljartbalfabriek.
In 1960 ging hij aan de slag bij uitgeverij Dupuis, als beletteraar. Daarna werd hij cameraman op de tekenfilmafdeling, waar hij zeven jaar bleef. Het was in deze periode dat hij zijn passie voor het scenario ontdekte. In die tijd werkte hij ook samen aan de serie Les Naufragés met een jonge tekenares uit Parijs Claire Bretécher. En in 1965 werd hij voor het eerst vermeld in het colofon van Robbedoes.
“De sofa is mijn gereedschap. In bijna elke kamer in het huis is er een, of iets dat er zo uitziet.”
Maar hét jaar waarin alles veranderde voor Cauvin was 1968. Dat jaar lanceerden Raoul Cauvin en Louis Salvérius ‘Les Tuniques Bleues’ (De Blauwbloezen), een humoristisch stripverhaal dat zich ten tijde van de Amerikaanse Burgeroorlog afspeelt. Veel meer dan een western leverde het kritiek op de verschrikkingen van de oorlog. Toen Salvérius in 1972 overleed, nam Willy Lambil het tekenwerk over. Het duo maakte er een van Dupuis’ absolute bestsellers van, met meer dan vijftien miljoen verkochte exemplaren in het Frans en talloze vertalingen in heel Europa en de rest van de wereld.
Daarna ging het snel voor Cauvin, en werkte hij met auteurs als Berck, Mazel, Macherot, Walthéry Counhaye, Lambil, Kox, Sandron en Bercovic.
Vakman
Raoul Cauvin was een vakman die zo’n vijftien verhalen per jaar afleverde. Het meeste van zijn werk deed hij naar eigen zeggen, liggend op de sofa. “De sofa is mijn gereedschap. In bijna elke kamer in het huis is er een, of iets dat er zo uitziet.” Hij zei alleen goed te kunnen nadenken als hij lag. En voegde eraan toe: “Bovendien daag ik je uit om met je ogen open te denken!”
Begin mei had Cauvin aangekondigd dat hij ziek was en vermoedelijk nog slechts twee maanden te leven had.
De website van de RTBF wijdt een groot artikel (met video’s) aan Cauvins leven en werk.
De voltallige ploeg van Stripgids leeft mee met de familie, naasten, vrienden en collega’s van Raoul Cauvin.
